2 intrări

O definiție

Explicative DEX

țîstuĭésc v. tr. (d. țîst!). Fam. Impun cuĭva tăcere cu autoritate saŭ cu familiaritate pin țîst ca să nu strig: prezidentu îĭ țîstuĭa să nu vorbească.

Intrare: țâstuire
țâstuire infinitiv lung
infinitiv lung (IL107)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • țâstuire
  • țâstuirea
plural
  • țâstuiri
  • țâstuirile
genitiv-dativ singular
  • țâstuiri
  • țâstuirii
plural
  • țâstuiri
  • țâstuirilor
vocativ singular
plural
Intrare: țâstui
verb (VT408)
infinitiv infinitiv lung participiu gerunziu imperativ pers. a II-a
(a)
  • țâstui
  • țâstuire
  • țâstuit
  • țâstuitu‑
  • țâstuind
  • țâstuindu‑
singular plural
  • țâstuiește
  • țâstuiți
numărul persoana prezent conjunctiv prezent imperfect perfect simplu mai mult ca perfect
singular I (eu)
  • țâstuiesc
(să)
  • țâstuiesc
  • țâstuiam
  • țâstuii
  • țâstuisem
a II-a (tu)
  • țâstuiești
(să)
  • țâstuiești
  • țâstuiai
  • țâstuiși
  • țâstuiseși
a III-a (el, ea)
  • țâstuiește
(să)
  • țâstuiască
  • țâstuia
  • țâstui
  • țâstuise
plural I (noi)
  • țâstuim
(să)
  • țâstuim
  • țâstuiam
  • țâstuirăm
  • țâstuiserăm
  • țâstuisem
a II-a (voi)
  • țâstuiți
(să)
  • țâstuiți
  • țâstuiați
  • țâstuirăți
  • țâstuiserăți
  • țâstuiseți
a III-a (ei, ele)
  • țâstuiesc
(să)
  • țâstuiască
  • țâstuiau
  • țâstui
  • țâstuiseră
* formă nerecomandată sau greșită – (arată)
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)