2 intrări

16 definiții

din care

Explicative DEX

trombaci sm vz trubaci

TROMBACI, trombaci, s. m. (Regional) Trîmbițaș, trompet. (Atestat în forma trumbaci) Vrăjitoarea... proroci: Din a trumbacilor ceată Unul, zise, va lipsi. NEGRUZZI, S. II 77. – Variantă: trumbaci s. m.

TROMBACI, trombaci, s. m. (Reg.) Trîmbițaș. – Rus. trubač.

TRUBACI, trubaci, s. m. (Înv.) Trâmbițaș (la vânătoare). – Din rus. trubaci.

TRUBACI, trubaci, s. m. (Înv.) Trâmbițaș (la vânătoare). – Din rus. trubaci.

trubaci sm [At: BELDIMAN, E. 16/21 / V: (înv) tromb~, ~umb~ / Pl: ~ / E: rs трубач] (Înv) Trâmbițaș (la vânătoare).

trumbaci sm vz trubaci

TRUBACI, trubaci, s. m. (Învechit) Trîmbițaș. Trubaci găitănați cu cornul de vînătoare încolăcit subt umere. ODOBESCU, S. III 144.

TRUMBACI s. m. v. trombaci.

trubaciu m. trâmbicer: trubaci găităniți OD. [Rus. TROBAČŬ].

trubácĭ m., pl. tot așa (rus. [și sîrb.] trubačĭ, d. trubá, vsl. tromba, trîmbiță. V. trîmbă). Vechĭ. Trîmbițaș: trubacĭ găitănițĭ (Od. Psevd. 169).

Ortografice DOOM

trubaci (înv.) s. m., pl. trubaci

trubaci (înv.) s. m., pl. trubaci

trubaci g. m., pl. trubaci

Etimologice

trubaci (-i), s. m. – Trîmbițaș. Rus. trubačĭ (Tiktin; Candrea) sau mai probabil sb. trubač. Cuvînt rar, folosit doar de Odobescu. – Cf. trîmbă.

Sinonime

TRUBACI s. v. gornist, trâmbițaș, trompet, trompetist.

trubaci s. v. GORNIST. TRÎMBIȚAȘ. TROMPET. TROMPETIST.

Intrare: trombaci
substantiv masculin (M73)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • trombaci
  • trombaciul
  • trombaciu‑
plural
  • trombaci
  • trombacii
genitiv-dativ singular
  • trombaci
  • trombaciului
plural
  • trombaci
  • trombacilor
vocativ singular
  • trombaciule
  • trombace
plural
  • trombacilor
substantiv masculin (M73)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • trumbaci
  • trumbaciul
plural
  • trumbaci
  • trumbacii
genitiv-dativ singular
  • trumbaci
  • trumbaciului
plural
  • trumbaci
  • trumbacilor
vocativ singular
  • trumbaciule
  • trumbace
plural
  • trumbacilor
Intrare: trubaci
substantiv masculin (M73)
Surse flexiune: DOR
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • trubaci
  • trubaciul
  • trubaciu‑
plural
  • trubaci
  • trubacii
genitiv-dativ singular
  • trubaci
  • trubaciului
plural
  • trubaci
  • trubacilor
vocativ singular
  • trubaciule
  • trubace
plural
  • trubacilor
substantiv masculin (M73)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • trombaci
  • trombaciul
  • trombaciu‑
plural
  • trombaci
  • trombacii
genitiv-dativ singular
  • trombaci
  • trombaciului
plural
  • trombaci
  • trombacilor
vocativ singular
  • trombaciule
  • trombace
plural
  • trombacilor
substantiv masculin (M73)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • trumbaci
  • trumbaciul
plural
  • trumbaci
  • trumbacii
genitiv-dativ singular
  • trumbaci
  • trumbaciului
plural
  • trumbaci
  • trumbacilor
vocativ singular
  • trumbaciule
  • trumbace
plural
  • trumbacilor
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)
info
Aceste definiții sunt compilate de echipa dexonline. Definițiile originale se află pe fila definiții. Puteți reordona filele pe pagina de preferințe.
arată:

trombaci, trombacisubstantiv masculin

  • 1. regional Trompet, trâmbițaș. DLRLC
    • format_quote Vrăjitoarea... proroci: Din a trumbacilor ceată Unul, zise, va lipsi. NEGRUZZI, S. II 77. DLRLC
etimologie:

trubaci, trubacisubstantiv masculin

etimologie:

info Lista completă de definiții se află pe fila definiții.