4 definiții pentru constatativ

Dicționare explicative

Explică cele mai întâlnite sensuri ale cuvintelor.

CONSTATATIV, -Ă, constatativi, -e, adj. Care constată, care înregistrează ceva ca atare. – Din fr. constatatif.

CONSTATATIV, -Ă, constatativi, -e, adj. Care constată, care înregistrează ceva ca atare. – Din fr. constatatif.

constatativ, ~ă a [At: DEX2 / Pl: ~i, ~e / E: fr constatatif] Care constată Si: constativ, constatator.

CONSTATATIV, -Ă adj. Constativ. [Cf. fr. constatatif].

Dicționare morfologice

Indică formele flexionare ale cuvintelor (conjugări, declinări).

constatativ adj. m., pl. constatativi; f. sg. constatativă, pl. constatative

Intrare: constatativ
constatativ adjectiv
adjectiv (A1)
Surse flexiune: DOR
masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • constatativ
  • constatativul
  • constatativu‑
  • constatati
  • constatativa
plural
  • constatativi
  • constatativii
  • constatative
  • constatativele
genitiv-dativ singular
  • constatativ
  • constatativului
  • constatative
  • constatativei
plural
  • constatativi
  • constatativilor
  • constatative
  • constatativelor
vocativ singular
plural
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)
info
Aceste definiții sunt compilate de echipa dexonline. Definițiile originale se află pe fila definiții. Puteți reordona filele pe pagina de preferințe.
arată:

constatativ, constatatiadjectiv

etimologie:

info Lista completă de definiții se află pe fila definiții.