15 definiții pentru gângurit (sunet)

din care

Explicative DEX

GÂNGURIT s. n. Sunete disparate, nearticulate în cuvinte, scoase de copiii mici; sunete caracteristice scoase de porumbei și de turturele, gângurire. – V. gânguri.

GÂNGURIT s. n. Sunete disparate, nearticulate în cuvinte, scoase de copiii mici; sunete caracteristice scoase de porumbei și de turturele, gângurire. – V. gânguri.

gângurit sn [At: SĂM. II, 93, ap. DA / V: gun~, gongonit, gungănit, gungunit, gungurat, gun~ / Pl: ~uri / E: gânguri] 1-2 Gângurire (1-2).

GÂNGURIT n. 1) v. A GÂNGURI. 2) Sunet caracteristic lipsit de articulație definită, produs de copiii mici. 3) Sunet caracteristic scos de porumbei sau turturele. /v. a gânguri

gongănit sn vz gângurit

gongonit sn vz gângurit

gungănit1 sn vz gângurit

gungunit1 sn vz gângurit

gungurat1 sn vz gângurit

gungurit1 sn vz gângurit

GÎNGURIT s. n. Gîngurire. Iubești întîiul gîngurit de prunc, Surîsul mamei legănîndu-și visul. FRUNZĂ, Z. 19.

Ortografice DOOM

gângurit s. n.

gângurit s. n.

gângurit s. n.

Sinonime

GÂNGURIT s. 1. gângurire. (~ul copiilor mici.) 2. v. uguit.

GÎNGURIT s. 1. gîngurire. (~ copiilor mici.) 2. gîngurire, uguire, uguit. (~ porumbeilor.)

Intrare: gângurit (sunet)
gângurit2 (s.n.) substantiv neutru
substantiv neutru (N24)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • gângurit
  • gânguritul
  • gânguritu‑
plural
  • gângurituri
  • gânguriturile
genitiv-dativ singular
  • gângurit
  • gânguritului
plural
  • gângurituri
  • gânguriturilor
vocativ singular
plural
gongănit substantiv neutru
substantiv neutru (N24)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • gongănit
  • gongănitul
  • gongănitu‑
plural
  • gongănituri
  • gongăniturile
genitiv-dativ singular
  • gongănit
  • gongănitului
plural
  • gongănituri
  • gongăniturilor
vocativ singular
plural
substantiv neutru (N24)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • gongonit
  • gongonitul
  • gongonitu‑
plural
  • gongonituri
  • gongoniturile
genitiv-dativ singular
  • gongonit
  • gongonitului
plural
  • gongonituri
  • gongoniturilor
vocativ singular
plural
gungănit substantiv neutru
substantiv neutru (N24)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • gungănit
  • gungănitul
  • gungănitu‑
plural
  • gungănituri
  • gungăniturile
genitiv-dativ singular
  • gungănit
  • gungănitului
plural
  • gungănituri
  • gungăniturilor
vocativ singular
plural
substantiv neutru (N24)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • gungurat
  • gunguratul
  • gunguratu‑
plural
  • gunguraturi
  • gunguraturile
genitiv-dativ singular
  • gungurat
  • gunguratului
plural
  • gunguraturi
  • gunguraturilor
vocativ singular
plural
gungurit1 (s.n.) substantiv neutru
substantiv neutru (N24)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • gungurit
  • gunguritul
  • gunguritu‑
plural
  • gungurituri
  • gunguriturile
genitiv-dativ singular
  • gungurit
  • gunguritului
plural
  • gungurituri
  • gunguriturilor
vocativ singular
plural
substantiv neutru (N24)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • gungunit
  • gungunitul
  • gungunitu‑
plural
  • gungunituri
  • gunguniturile
genitiv-dativ singular
  • gungunit
  • gungunitului
plural
  • gungunituri
  • gunguniturilor
vocativ singular
plural
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)
info
Aceste definiții sunt compilate de echipa dexonline. Definițiile originale se află pe fila definiții. Puteți reordona filele pe pagina de preferințe.
arată:

gângurit, gânguriturisubstantiv neutru

  • 1. Sunete disparate, nearticulate în cuvinte, scoase de copiii mici; sunete caracteristice scoase de porumbei și de turturele. DEX '09 DEX '98 DLRLC
    • format_quote Iubești întîiul gîngurit de prunc, Surîsul mamei legănîndu-și visul. FRUNZĂ, Z. 19. DLRLC
etimologie:
  • vezi gânguri DEX '98 DEX '09

info Lista completă de definiții se află pe fila definiții.