8 definiții pentru proscriptor
Explicative DEX
PROSCRIPTOR, proscriptori, s. m. (Rar) Persoană care hotăra o proscripție. – Din lat. proscriptor, fr. proscripteur.
PROSCRIPTOR, proscriptori, s. m. (Rar) Persoană care hotăra o proscripție. – Din lat. proscriptor, fr. proscripteur.
- sursa: DEX '98 (1998)
- adăugată de ana_zecheru
- acțiuni
proscriptor sm [At: DDRF / A și: ~tor / Pl: ~i / E: lat proscriptor, fr proscripteur] (Îvr) Persoană care hotăra o proscripție (1).
- sursa: MDA2 (2010)
- adăugată de LauraGellner
- acțiuni
PROSCRIPTOR s.m. Cel care făcea proscripțiile. [< lat. proscriptor, cf. fr. proscripteur].
- sursa: DN (1986)
- adăugată de LauraGellner
- acțiuni
PROSCRIPTOR s. m. cel care hotăra proscripțiile. (< lat. proscriptor, fr. proscripteur)
- sursa: MDN '00 (2000)
- adăugată de raduborza
- acțiuni
*proscriptór m. (lat. proscriptor). Proscriitor, acela care proscrie.
- sursa: Scriban (1939)
- adăugată de LauraGellner
- acțiuni
Ortografice DOOM
proscriptor (rar) (desp. pros-crip-/pro-scrip-) s. m., pl. proscriptori
- sursa: DOOM 3 (2021)
- adăugată de gall
- acțiuni
!proscriptor (rar) (pros-crip-/pro-scrip-) s. m., pl. proscriptori
- sursa: DOOM 2 (2005)
- adăugată de raduborza
- acțiuni
proscriptor s. m. (sil. mf. -scrip-), pl. proscriptori
- sursa: Ortografic (2002)
- adăugată de siveco
- acțiuni
- silabație: pros-crip-tor, pro-scrip-tor
substantiv masculin (M1) Surse flexiune: DOR | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
genitiv-dativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
vocativ | singular |
| |
plural |
|
proscriptor, proscriptorisubstantiv masculin
- 1. Persoană care hotăra o proscripție. DEX '09 DEX '98 DN
etimologie:
- proscriptor DEX '09 DEX '98 DN
- proscripteur DEX '09 DEX '98 DN