Definiția cu ID-ul 969276:
Enciclopedice
MANGÎR < tc. mangyr „gologan”. 1. Mangîru, C. (IS 278). 2. Cf. Mangra b., ar. (Fărș); – un episcop ardelean. 3. Sub infl. lui Pangratie: Mangratie (Mar).
MANGÎR < tc. mangyr „gologan”. 1. Mangîru, C. (IS 278). 2. Cf. Mangra b., ar. (Fărș); – un episcop ardelean. 3. Sub infl. lui Pangratie: Mangratie (Mar).