4 intrări

4 definiții

Explicative DEX

falimentare sf [At: MDA ms / Pl: ~tări / E: falimenta] 1 Împingere la faliment (1) a unei întreprinderi comerciale, industriale etc. 2 (Fig) Determinare a eșecului unei acțiuni.

falimenta vtr [At: DA ms / Pzi: ~tez / E: faliment] 1-2 A da faliment (3-4).

falimentar, ~ă [At: CONTEMP, S. II, 1948, nr. 112, 2/4 / Pl: ~i, ~e / E: faliment + -ar] 1 (D. o intreprindere comercială, industrială etc.) Care se află în stare de faliment Si: insolvabil. 2 (Fig) Care se află într-o situație dezastruasă.

falimentat, ~ă a [At: MDA ms / Pl: ~ați, ~e / E: falimenta] 1 Care a fost adus la faliment (1). 2 (Fig) Care a fost făcut să eșueze.

Intrare: falimentare
falimentare
Nu există informații despre paradigma acestui cuvânt.
Intrare: falimenta
verb (VT201)
Surse flexiune: DOOM 3
infinitiv infinitiv lung participiu gerunziu imperativ pers. a II-a
(a)
  • falimenta
  • falimentare
  • falimentat
  • falimentatu‑
  • falimentând
  • falimentându‑
singular plural
  • falimentea
  • falimentați
numărul persoana prezent conjunctiv prezent imperfect perfect simplu mai mult ca perfect
singular I (eu)
  • falimentez
(să)
  • falimentez
  • falimentam
  • falimentai
  • falimentasem
a II-a (tu)
  • falimentezi
(să)
  • falimentezi
  • falimentai
  • falimentași
  • falimentaseși
a III-a (el, ea)
  • falimentea
(să)
  • falimenteze
  • falimenta
  • falimentă
  • falimentase
plural I (noi)
  • falimentăm
(să)
  • falimentăm
  • falimentam
  • falimentarăm
  • falimentaserăm
  • falimentasem
a II-a (voi)
  • falimentați
(să)
  • falimentați
  • falimentați
  • falimentarăți
  • falimentaserăți
  • falimentaseți
a III-a (ei, ele)
  • falimentea
(să)
  • falimenteze
  • falimentau
  • falimenta
  • falimentaseră
Intrare: falimentar
falimentar adjectiv
adjectiv (A1)
Surse flexiune: DOR
masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • falimentar
  • falimentarul
  • falimentaru‑
  • falimenta
  • falimentara
plural
  • falimentari
  • falimentarii
  • falimentare
  • falimentarele
genitiv-dativ singular
  • falimentar
  • falimentarului
  • falimentare
  • falimentarei
plural
  • falimentari
  • falimentarilor
  • falimentare
  • falimentarelor
vocativ singular
plural
Intrare: falimentat
falimentat participiu
participiu (PT2)
masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • falimentat
  • falimentatul
  • falimentatu‑
  • falimenta
  • falimentata
plural
  • falimentați
  • falimentații
  • falimentate
  • falimentatele
genitiv-dativ singular
  • falimentat
  • falimentatului
  • falimentate
  • falimentatei
plural
  • falimentați
  • falimentaților
  • falimentate
  • falimentatelor
vocativ singular
plural
falimentare infinitiv lung
infinitiv lung (IL113)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • falimentare
  • falimentarea
plural
  • falimentări
  • falimentările
genitiv-dativ singular
  • falimentări
  • falimentării
plural
  • falimentări
  • falimentărilor
vocativ singular
plural
* formă nerecomandată sau greșită – (arată)
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)