O definiție pentru descopciere
Dicționare morfologice
Indică formele flexionare ale cuvintelor (conjugări, declinări).
descopcia vb. (sil. -ci-a), ind. prez. 3 sg. și pl. descopciază, 1 pl. descopciem (sil. -ci-em); conj. prez. 3 sg. și pl. descopcieze; ger. descopciind (sil. -ci-ind)
Intrare: descopciere
descopciere infinitiv lung
infinitiv lung (IL107) | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
genitiv-dativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
vocativ | singular | — | |
plural | — |