O definiție pentru Stârc

Enciclopedice

STÎRC subst. 1. Stîrcu b. (Ard); -l (Dm). 2. Stîrc/e, Miron, vornic mold., 1618 (Hurm XV 786); -ea, I. (Sd XI 78); frecv,. mold. (Băl I); -eni s. 3. Starce spătar (Isp I1); -a țig. (16 B II 30).

Intrare: Stârc
Stârc nume propriu
nume propriu (I3)
  • Stârc