2 intrări

2 definiții

Explicative DEX

strâjnici vtr [At: DLR / Pzi: ~icesc / E: strâjnic] 1-2 (Reg) „A (se) tunde rău”.

Regionalisme / arhaisme

strâjnici, strâjnicesc, vb. IV (reg.) a (se) tunde rău.

Intrare: strâjnicire
strâjnicire infinitiv lung
infinitiv lung (IL107)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • strâjnicire
  • strâjnicirea
plural
  • strâjniciri
  • strâjnicirile
genitiv-dativ singular
  • strâjniciri
  • strâjnicirii
plural
  • strâjniciri
  • strâjnicirilor
vocativ singular
plural
Intrare: strâjnici
verb (VT406)
infinitiv infinitiv lung participiu gerunziu imperativ pers. a II-a
(a)
  • strâjnici
  • strâjnicire
  • strâjnicit
  • strâjnicitu‑
  • strâjnicind
  • strâjnicindu‑
singular plural
  • strâjnicește
  • strâjniciți
numărul persoana prezent conjunctiv prezent imperfect perfect simplu mai mult ca perfect
singular I (eu)
  • strâjnicesc
(să)
  • strâjnicesc
  • strâjniceam
  • strâjnicii
  • strâjnicisem
a II-a (tu)
  • strâjnicești
(să)
  • strâjnicești
  • strâjniceai
  • strâjniciși
  • strâjniciseși
a III-a (el, ea)
  • strâjnicește
(să)
  • strâjnicească
  • strâjnicea
  • strâjnici
  • strâjnicise
plural I (noi)
  • strâjnicim
(să)
  • strâjnicim
  • strâjniceam
  • strâjnicirăm
  • strâjniciserăm
  • strâjnicisem
a II-a (voi)
  • strâjniciți
(să)
  • strâjniciți
  • strâjniceați
  • strâjnicirăți
  • strâjniciserăți
  • strâjniciseți
a III-a (ei, ele)
  • strâjnicesc
(să)
  • strâjnicească
  • strâjniceau
  • strâjnici
  • strâjniciseră
* formă nerecomandată sau greșită – (arată)
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)