Definiția cu ID-ul 1330207:
Tezaur
MIȚUITOÁRE s. f. (Prin Munt.) Loc îngrădit unde se tund (de mițe1) mieii, oile. Cf. H IV, 155, 223. - Pl.: ? – Mițui + suf. -toare.
MIȚUITOÁRE s. f. (Prin Munt.) Loc îngrădit unde se tund (de mițe1) mieii, oile. Cf. H IV, 155, 223. - Pl.: ? – Mițui + suf. -toare.