Definiția cu ID-ul 1329317:
Tezaur
MIRUÍRE s. f. (Rar) Acțiunea de a m i r u i1; miruit1, mir1 (3), (rar) miruială. Cf. LB, POLIZU, PONTBRIANT, D., COSTINESCU, LM, DDRF, DM. - Pl.: miruiri. – V. mirul1.
MIRUÍRE s. f. (Rar) Acțiunea de a m i r u i1; miruit1, mir1 (3), (rar) miruială. Cf. LB, POLIZU, PONTBRIANT, D., COSTINESCU, LM, DDRF, DM. - Pl.: miruiri. – V. mirul1.