O definiție pentru singuriu
Explicative DEX
singuriu, ~ie a [At: SFC VI, 77 / Pl: ~ii / E: singur + -iu] (Reg; d. ființe) Singuratic (1).
Intrare: singuriu
singuriu adjectiv
| adjectiv (A108) | masculin | feminin | |||
| nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
| nominativ-acuzativ | singular |
|
|
|
|
| plural |
|
|
|
| |
| genitiv-dativ | singular |
|
|
|
|
| plural |
|
|
|
| |
| vocativ | singular | — | — | ||
| plural | — | — | |||
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)