3 intrări

3 definiții

Dicționare explicative

Explică cele mai întâlnite sensuri ale cuvintelor.

singuri af [At: ALECSANDRI, P. I, 196 / Pl: ~ele / E: singur + -ică] (Hip) 1-7 a Singură (1, 3-7, 11). 8-9 a, av Singură (9-10).

singurel, ~ea a [At: BUDAI-DELEANU, T. V. 36 / V: (înv) ~rea / Pl: ~ei, ~ele / E: singur + -el, -ea] (Hip) 1-7 a Singur (1, 3-7, 11). 8-9 a, av Singur (9-10).

Intrare: singurică
singurică
Nu există informații despre paradigma acestui cuvânt.
Intrare: singur-singurel
singur-singurel adjectiv
adjectiv compus
masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • singur-singurel
  • singur-singurelul
  • singură-singuri
  • singură-singureaua
plural
  • singuri-singurei
  • singuri-singureii
  • singure-singurele
  • singure-singurelele
genitiv-dativ singular
  • singur-singurel
  • singur-singurelului
  • singure-singurele
  • singure-singurelei
plural
  • singuri-singurei
  • singuri-singureilor
  • singure-singurele
  • singure-singurelelor
vocativ singular
plural
singurică-singurea adjectiv
adjectiv feminin compus
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • singurică-singurea
plural
genitiv-dativ singular
plural
vocativ singular
plural
Intrare: singurel
singurel adjectiv
adjectiv (A71.bis)
Surse flexiune: DOR
masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • singurel
  • singurelul
  • singurelu‑
  • singuri
  • singurea
  • singureaua
  • singurica
plural
  • singurei
  • singureii
  • singurele
  • singurelele
genitiv-dativ singular
  • singurel
  • singurelului
  • singurele
  • singurelei
plural
  • singurei
  • singureilor
  • singurele
  • singurelelor
vocativ singular
plural
adjectiv feminin (AF999)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • singurea
plural
  • singurea
genitiv-dativ singular
plural
vocativ singular
plural
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)

Un articol lingvistic