O definiție pentru prânzușor
Explicative DEX
prânzușor sn [At: L. COSTIN, GR. BĂN. II, 158 / Pl: ~oare / E: prânz + -ușor] 1-2 (Reg; șhp) Prânzișor (1-2). 3 Prânzișor (6).
Intrare: prânzușor
prânzușor substantiv neutru
| substantiv neutru (N11) | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular |
|
|
| plural |
|
| |
| genitiv-dativ | singular |
|
|
| plural |
|
| |
| vocativ | singular | — | |
| plural | — | ||
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)