O definiție pentru procleciune
Explicative DEX
procleciune sf [At: T. PAPAHAGI, C. L. / Pl: ~ni / E: proclet + ~ciune] (Bis; îvr) 1 Anatemă 2 Afurisenie.
Intrare: procleciune
procleciune substantiv feminin
| substantiv feminin (F107) | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular |
|
|
| plural |
|
| |
| genitiv-dativ | singular |
|
|
| plural |
|
| |
| vocativ | singular | — | |
| plural | — | ||