2 intrări

2 definiții

Dicționare explicative

Explică cele mai întâlnite sensuri ale cuvintelor.

constatat, ~ă a [At: BUL. COM. IST. V, 151/ Pl: ~ați, ~e / E: constata] 1 Stabilit. 2 (Înv) Adevărat.

constata vt [At: (a. 1865) URICARIUL X, 373 / Pzi: constat / E: fr constater] 1 A stabili situația sau starea unui lucru, existența unui fapt etc. 2 A consemna într-un act scris. 3 A remarca.

Intrare: constatat
constatat participiu
participiu (PT2)
masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • constatat
  • constatatul
  • constatatu‑
  • constata
  • constatata
plural
  • constatați
  • constatații
  • constatate
  • constatatele
genitiv-dativ singular
  • constatat
  • constatatului
  • constatate
  • constatatei
plural
  • constatați
  • constataților
  • constatate
  • constatatelor
vocativ singular
plural
Intrare: constata
verb (VT3)
Surse flexiune: DOR
infinitiv infinitiv lung participiu gerunziu imperativ pers. a II-a
(a)
  • constata
  • constatare
  • constatat
  • constatatu‑
  • constatând
  • constatându‑
singular plural
  • consta
  • constatați
numărul persoana prezent conjunctiv prezent imperfect perfect simplu mai mult ca perfect
singular I (eu)
  • constat
(să)
  • constat
  • constatam
  • constatai
  • constatasem
a II-a (tu)
  • constați
(să)
  • constați
  • constatai
  • constatași
  • constataseși
a III-a (el, ea)
  • consta
(să)
  • constate
  • constata
  • constată
  • constatase
plural I (noi)
  • constatăm
(să)
  • constatăm
  • constatam
  • constatarăm
  • constataserăm
  • constatasem
a II-a (voi)
  • constatați
(să)
  • constatați
  • constatați
  • constatarăți
  • constataserăți
  • constataseți
a III-a (ei, ele)
  • consta
(să)
  • constate
  • constatau
  • constata
  • constataseră
* formă nerecomandată sau greșită – (arată)
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)