2 intrări

O definiție

Dicționare explicative

Explică cele mai întâlnite sensuri ale cuvintelor.

MONOLIT, -Ă, monoliți, -te, adj. Care este constituit dintr-o singură bucată, dintr-un singur bloc (1). ♦ Fig. Bine închegat, sudat; unitar, omogen; trainic, monolitic. ♦ (Substantivat, n.) Monument construit dintr-un singur bloc de piatră. – Din fr. monolithe.

Intrare: monolit (adj.)
monolit1 (adj.) adjectiv
adjectiv (A2)
Surse flexiune: DOR
masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • monolit
  • monolitul
  • monolitu‑
  • monoli
  • monolita
plural
  • monoliți
  • monoliții
  • monolite
  • monolitele
genitiv-dativ singular
  • monolit
  • monolitului
  • monolite
  • monolitei
plural
  • monoliți
  • monoliților
  • monolite
  • monolitelor
vocativ singular
plural
Intrare: monolit (s.n.)
monolit3 (pl. -e) substantiv neutru
substantiv neutru (N1)
Surse flexiune: DOR
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • monolit
  • monolitul
  • monolitu‑
plural
  • monolite
  • monolitele
genitiv-dativ singular
  • monolit
  • monolitului
plural
  • monolite
  • monolitelor
vocativ singular
plural
monolit2 (pl. -i) substantiv masculin
substantiv masculin (M3)
Surse flexiune: DOR
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • monolit
  • monolitul
  • monolitu‑
plural
  • monoliți
  • monoliții
genitiv-dativ singular
  • monolit
  • monolitului
plural
  • monoliți
  • monoliților
vocativ singular
plural
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)