5 definiții pentru troagăr (targă)

Explicative DEX

troagăr1 sm [At: ALRM SN I h 346 / V: (reg) ~og~ / Pl: ~i / E: mg tróger] (Trs) 1 Hamal. 2 (Pex) Slugă. 3 Om de nimic Si: vagabond.

troagăr2 sn [At: T. PAPAHAGI, M. 41 / V: (reg) ~ăn / Pl: ~e / E: ns cf ger Trage] (Mar) 1 Targă (1). 2 Cotigă (1).

troagăn sn vz troagăr2

Regionalisme / arhaisme

troagăr2, troagăre, s.n. (reg.) targă.

troágăr, troagăre, s.n. (reg.) 1. Targă. 2. Căruță mare: „Tăt v-o dus cu trenurile / Și napoi cu troagările” (Papahagi, 1925: 203). 3. Sanie joasă, cu tălpi de lemn. – Cf. germ. Träger „purtător, hamal” (MDA).

Intrare: troagăr (targă)
troagăr (targă) substantiv neutru
substantiv neutru (N1)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • troagăr
  • troagărul
  • troagăru‑
plural
  • troagăre
  • troagărele
genitiv-dativ singular
  • troagăr
  • troagărului
plural
  • troagăre
  • troagărelor
vocativ singular
plural
troagăn
Nu există informații despre paradigma acestui cuvânt.
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)