O definiție pentru mainstream

Dicționare morfologice

Indică formele flexionare ale cuvintelor (conjugări, declinări).

+mainstream (engl.) [pron. meĭnstrim] s. n., pl. mainstreamuri [pron. meĭnstrimuri]

Intrare: mainstream
mainstream substantiv neutru
  • pronunție: meĭnstrim
substantiv neutru (N24)
Surse flexiune: DOOM 3
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • mainstream
  • mainstreamul
plural
  • mainstreamuri
  • mainstreamurile
genitiv-dativ singular
  • mainstream
  • mainstreamului
plural
  • mainstreamuri
  • mainstreamurilor
vocativ singular
plural