2 definiții pentru cloncăitură
Explicative DEX
cloncăitură sf [At: GORJAN, H. II, 58/16 / Pl: ~ri / E: cloncăit + -ură] Cloncănit (2).
Etimologice
CLONCĂITURĂ, cloncăituri, s. f. Cloncăneală. (cloncăi + suf. -tură)
- sursa: DER (1958-1966)
- adăugată de tavi
- acțiuni
Intrare: cloncăitură
cloncăitură substantiv feminin
substantiv feminin (F43) | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
genitiv-dativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
vocativ | singular | — | |
plural | — |