3 intrări

2 definiții

Explicative DEX

suspens, [At: GHICA, S. 471 / Pl: ? / E: suspenda cf fr suspens] (Înv) 1 a Suspendat (1). 2-3 sn, a (Chm) (Sistem) în stare de dispersie. 4 a (Fig) Care se află în nesiguranță. 5 sn (Îlav) În ~ În suspensie.

suspans sn [At: T ianuarie 1966, 80 / S: ~pens / Pl: ~uri / E: eg, fr suspense] Moment într-un film sau într-o operă literară când acțiunea se întrerupe brusc pentru scurt timp, creând o stare de maximă tensiune, de emoție amestecată cu teamă, de incertitudine, de așteptare încordată.

Intrare: suspens (adj.)
suspens1 (adj.) adjectiv
adjectiv (A4)
masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • suspens
  • suspensul
  • suspensu‑
  • suspensă
  • suspensa
plural
  • suspenși
  • suspenșii
  • suspense
  • suspensele
genitiv-dativ singular
  • suspens
  • suspensului
  • suspense
  • suspensei
plural
  • suspenși
  • suspenșilor
  • suspense
  • suspenselor
vocativ singular
plural
Intrare: suspens (s.n.)
suspens2 (s.n.) substantiv neutru
substantiv neutru (N24)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • suspens
  • suspensul
  • suspensu‑
plural
  • suspensuri
  • suspensurile
genitiv-dativ singular
  • suspens
  • suspensului
plural
  • suspensuri
  • suspensurilor
vocativ singular
plural
Intrare: suspans
substantiv neutru (N24)
Surse flexiune: DOR
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • suspans
  • suspansul
  • suspansu‑
plural
  • suspansuri
  • suspansurile
genitiv-dativ singular
  • suspans
  • suspansului
plural
  • suspansuri
  • suspansurilor
vocativ singular
plural
suspens2 (s.n.) substantiv neutru
substantiv neutru (N24)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • suspens
  • suspensul
  • suspensu‑
plural
  • suspensuri
  • suspensurile
genitiv-dativ singular
  • suspens
  • suspensului
plural
  • suspensuri
  • suspensurilor
vocativ singular
plural
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)