O definiție pentru runculeț
Explicative DEX
runculeț sn [At: (a. 1801) ȘTEFANELLI, D. C. 292 / Pl: ~e / E: runc1 + -uleț] 1-2 (Reg; șhp) Runc1 (1) (mai mic).
Intrare: runculeț
runculeț substantiv neutru
| substantiv neutru (N1) Surse flexiune: DOR | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular |
|
|
| plural |
|
| |
| genitiv-dativ | singular |
|
|
| plural |
|
| |
| vocativ | singular | — | |
| plural | — | ||
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)