3 intrări

2 definiții

Explicative DEX

adiunct a, sm vz adjunct

adjunct, ~ă [At: (a. 1847) URICARIUL VII, 234/ V: adiunct / Pl: ~cți, ~e/ E: ger Adjunkt, lat adjuntus] 1-2 smf, a (Persoană) care face parte din conducerea unei instituții, întreprinderi sau a unui serviciu din interiorul acestora, având funcția imediat subordonată titularului. 3 smf Ajutor. 4 smf Locțiitor.

Intrare: adiunct
adiunct
Nu există informații despre paradigma acestui cuvânt.
Intrare: adjunct (adj.)
adjunct1 (adj.) adjectiv
adjectiv (A2)
Surse flexiune: DOR
masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • adjunct
  • adjunctul
  • adjunctu‑
  • adjunctă
  • adjuncta
plural
  • adjuncți
  • adjuncții
  • adjuncte
  • adjunctele
genitiv-dativ singular
  • adjunct
  • adjunctului
  • adjuncte
  • adjunctei
plural
  • adjuncți
  • adjuncților
  • adjuncte
  • adjunctelor
vocativ singular
plural
adiunct1 (adj.) adjectiv
adjectiv (A2)
masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • adiunct
  • adiunctul
  • adiunctu‑
  • adiunctă
  • adiuncta
plural
  • adiuncți
  • adiuncții
  • adiuncte
  • adiunctele
genitiv-dativ singular
  • adiunct
  • adiunctului
  • adiuncte
  • adiunctei
plural
  • adiuncți
  • adiuncților
  • adiuncte
  • adiunctelor
vocativ singular
plural
Intrare: adjunct (s.m.)
substantiv masculin (M3)
Surse flexiune: DOR
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • adjunct
  • adjunctul
  • adjunctu‑
plural
  • adjuncți
  • adjuncții
genitiv-dativ singular
  • adjunct
  • adjunctului
plural
  • adjuncți
  • adjuncților
vocativ singular
  • adjunctule
  • adjuncte
plural
  • adjuncților
substantiv masculin (M3)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • adiunct
  • adiunctul
  • adiunctu‑
plural
  • adiuncți
  • adiuncții
genitiv-dativ singular
  • adiunct
  • adiunctului
plural
  • adiuncți
  • adiuncților
vocativ singular
  • adiunctule
  • adiuncte
plural
  • adiuncților
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)