O definiție pentru discolefsit

Dicționare etimologice

Explică etimologiile cuvintelor sau familiilor de cuvinte.

discolefsi (-sesc, -it), vb. – A pune piedici, a împiedica. Ngr. δυσϰολεύεσθαι (Tiktin; Gáldi 173). Sec. XVIII, înv.Der. discolie, s. f. (dificultate, impediment), din ngr. δυσϰολία.

Intrare: discolefsit
discolefsit participiu
participiu (PT2)
masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • discolefsit
  • discolefsitul
  • discolefsitu‑
  • discolefsi
  • discolefsita
plural
  • discolefsiți
  • discolefsiții
  • discolefsite
  • discolefsitele
genitiv-dativ singular
  • discolefsit
  • discolefsitului
  • discolefsite
  • discolefsitei
plural
  • discolefsiți
  • discolefsiților
  • discolefsite
  • discolefsitelor
vocativ singular
plural
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)