2 definiții pentru mușuruitor
Ortografice DOOM
mușuruitor adj. m., pl. mușuroitori; f. sg. și pl. mușuroitoare
Regionalisme / arhaisme
mușuruitor, mușuruitoare, s.n. (înv.) rariță cu două cormane pentru prășit porumbul.
- sursa: DAR (2002)
- adăugată de blaurb.
- acțiuni
Intrare: mușuruitor
mușuruitor adjectiv
| adjectiv (A66) | masculin | feminin | |||
| nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
| nominativ-acuzativ | singular |
|
|
|
|
| plural |
|
|
|
| |
| genitiv-dativ | singular |
|
|
|
|
| plural |
|
|
|
| |
| vocativ | singular | — | — | ||
| plural | — | — | |||
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)