2 definiții pentru arendatorie
Dicționare explicative
Explică cele mai întâlnite sensuri ale cuvintelor.
arendatorie sf [At: CODICA CIV., ap. CIHAC, I. 15 / V: (înv) ~dăt~ / E: arendator + -ie] (Îvr) Arendășie (2).
arendătorie sf vz arendatorie
- sursa: MDA2 (2010)
- adăugată de blaurb.
- acțiuni
Intrare: arendatorie
arendatorie substantiv feminin
substantiv feminin (F134) | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
genitiv-dativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
vocativ | singular | — | |
plural | — |
arendătorie substantiv feminin
substantiv feminin (F134) | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
genitiv-dativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
vocativ | singular | — | |
plural | — |