Definiția cu ID-ul 1333107:
Tezaur
MÎȚUȚ s. m. (Prin Transilv.) Mîțișor (I). LB, cf. ALR I 1 134/61, 63, 65, 90. - Pl.: mîțuți. - Și: (învechit, rar) muțúț s. m. LB. – Mîț + suf. -uț.
MÎȚUȚ s. m. (Prin Transilv.) Mîțișor (I). LB, cf. ALR I 1 134/61, 63, 65, 90. - Pl.: mîțuți. - Și: (învechit, rar) muțúț s. m. LB. – Mîț + suf. -uț.