6 definiții pentru oratoriu (adj.)
Dicționare explicative
Explică cele mai întâlnite sensuri ale cuvintelor.
ORATORIU2, -IE, oratorii, adj. (Înv.) Oratoric. – Din lat. oratorius.
ORATORIU2, -IE, oratorii, adj. (Înv.) Oratoric. – Din lat. oratorius.
- sursa: DEX '98 (1998)
- adăugată de ionel_bufu
- acțiuni
oratoriu2, ~orie a [At: BARIȚIU, P. A. I, 193 / Pl: ~ii / E: lat oratorius, -a, -um] 1-6 (Înv) Oratoric (1-6).
- sursa: MDA2 (2010)
- adăugată de LauraGellner
- acțiuni
*oratóric, -ă adj. (d. orator, după retoric). Relativ la elocŭență: genu oratoric. – Rar oratóriŭ, -ie (lat. oratorius).
- sursa: Scriban (1939)
- adăugată de LauraGellner
- acțiuni
Dicționare morfologice
Indică formele flexionare ale cuvintelor (conjugări, declinări).
oratoriu1 (înv.) [riu pron. rĭu] adj. m., f. oratorie (desp. -ri-e); pl. m. și f. oratorii
- sursa: DOOM 3 (2021)
- adăugată de gall
- acțiuni
oratoriu1 (înv.) [riu pron. rĭu] adj. m., f. oratorie (-ri-e); pl. m. și f. oratorii
- sursa: DOOM 2 (2005)
- adăugată de raduborza
- acțiuni
oratoriu adj. m. [-riu pron. -riu], f. oratorie (sil. -ri-e); pl. m. și f. oratorii
- sursa: Ortografic (2002)
- adăugată de siveco
- acțiuni
- pronunție: oratorĭu
adjectiv (A109) Surse flexiune: DOR | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular |
|
|
|
|
plural |
|
|
|
| |
genitiv-dativ | singular |
|
|
|
|
plural |
|
|
|
| |
vocativ | singular | — | — | ||
plural | — | — |
oratoriu, oratorieadjectiv
- 1. Oratoric. DEX '09 DEX '98sinonime: oratoric
etimologie:
- oratorius DEX '98 DEX '09