3 definiții pentru reconciliație
Dicționare explicative
Explică cele mai întâlnite sensuri ale cuvintelor.
reconciliație sf [At: BARASCH, I, 77/8 / P: ~li-a~ / V: ~iune / Pl: ~ii / E: fr reconciliation] (Înv) 1-2 Reconciliere (1-2).
reconciliațiune sf vz reconciliație
- sursa: MDA2 (2010)
- adăugată de blaurb.
- acțiuni
*reconciliațiúne f. (lat. re-conciliatio, -ónis). Împăcare: reconciliațiunea a doĭ amicĭ certațĭ. – Și -áție, dar ob. -iére.
- sursa: Scriban (1939)
- adăugată de LauraGellner
- acțiuni
Intrare: reconciliație
reconciliație substantiv feminin
substantiv feminin (F135) | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
genitiv-dativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
vocativ | singular | — | |
plural | — |
reconciliațiune substantiv feminin
substantiv feminin (F107) | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
genitiv-dativ | singular |
|
|
plural |
|
| |
vocativ | singular | — | |
plural | — |