6 definiții pentru radiotelefonic
Dicționare explicative
Explică cele mai întâlnite sensuri ale cuvintelor.
RADIOTELEFONIC, -Ă, radiotelefonici, -ce, adj. Referitor la radiotelefonie, de radiotelefonie. [Pr.: -di-o-] – Din fr. radiotéléphonique.
RADIOTELEFONIC, -Ă, radiotelefonici, -ce, adj. Referitor la radiotelefonie, de radiotelefonie. [Pr.: -di-o-] – Din fr. radiotéléphonique.
- sursa: DEX '98 (1998)
- adăugată de LauraGellner
- acțiuni
radiotelefonic, ~ă a [At: DN3 / Pl: ~ici, ~ice / E: fr radiotéléphonique] 1 Referitor la radiotelefonie. 2 De radiotelefonie.
- sursa: MDA2 (2010)
- adăugată de blaurb.
- acțiuni
RADIOTELEFONIC, -Ă adj. Referitor la radiotelefonie. [Cf. fr. radiotéléphonique].
- sursa: DN (1986)
- adăugată de LauraGellner
- acțiuni
radiotelefonic, -ă adj. 1962 Privitor la radiotelefonie v. radiocomplex, radiotelefon (din fr. radiotéléphonique; L; DN3, DEX-S)
- sursa: DCR2 (1997)
- furnizată de Editura Logos
- adăugată de raduborza
- acțiuni
RADIOTELEFONIC ~că (~ci, ~ce) Care ține de radiotelefonie; propriu radiotelefoniei. [Sil. -di-o-] /<fr. radiotéléphonique
- sursa: NODEX (2002)
- adăugată de siveco
- acțiuni
Dicționare morfologice
Indică formele flexionare ale cuvintelor (conjugări, declinări).
radiotelefonic adj. m. (sil. -di-o-), pl. radiotelefonici; f. sg.radiotelefonică, pl. radiotelefonice
- sursa: Ortografic (2002)
- adăugată de siveco
- acțiuni
adjectiv (A10) Surse flexiune: DOR | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular |
|
|
|
|
plural |
|
|
|
| |
genitiv-dativ | singular |
|
|
|
|
plural |
|
|
|
| |
vocativ | singular | — | — | ||
plural | — | — |
radiotelefonic, radiotelefonicăadjectiv
- 1. Referitor la radiotelefonie, de radiotelefonie. DEX '09 DEX '98 DN
etimologie:
- radiotéléphonique DEX '09 DEX '98 DN